Menu Sluiten

Iris

Iris

Bijgeleerd van mijn vorige watershoot waar ik na afloop nog ongeveer 20 liter water van mijn studiovloer mocht dweilen had ik nu een dikkere en stevigere folie aangeschaft, een ander ophangsysteem bedacht voor spatwater, en de waterbak aan één zijde wat opgehoogd.
De ruimte om te manoeuvreren was beperkt. Hierdoor moest ik de lichtopstelling fixeren, want als de waterbak eenmaal was gevuld was het vrijwel onmogelijk om de studiolichten nog bij te stellen.

Rond 13:00 mocht ik mijn visagiste Danielle en model Iris in de studio verwelkomen. Iris wist alleen dat ze nat zou gaan worden en dat het water niet warm zou zijn.
Nadat de make-up nog enigszins was bijgewerkt, mocht Iris plaats nemen in de waterbak. Waterbak ik misschien een groot woord voor een reservoir met een diepte van slechts drie centimeter, maar voor de shoot is dit voldoende.

De eerste foto’s waren vooral bedoeld om te checken hoe de make-up op de foto zou overkomen.

Eenmaal goedgekeurd kon het spetteren beginnen. Het grootste probleem bij de actie die daarvoor nodig is betreft het open houden van de ogen. Het is even wennen om met open ogen hard in het water te slaan wetende dat een flinke waterspetter je oog hard kan raken. Het sluiten van de ogen is dan ook een natuurlijke reflex die lastig te onderdrukken is.

Het gevolg was dat we zo nu en dan moesten pauzeren om het water voorzichtig uit de ogen te wrijven zonder de make-up teveel uit te smeren. Vaak was het dan ook noodzakelijk de make-up te controleren en weer wat op orde te brengen.

Na het grove gespetter gingen we nog even verder met een watersproeier. Voor Iris een stuk prettiger, want die sproeier kon worden gevuld met warm water. Aan al het gespetter komt dan toch een eind en was het tijd om de natte kleding te verruilen voor wat droogs en wat warms.

Terwijl Danielle en Iris alweer onderweg waren naar huis was ik nog even druk in de weer met de dompelpomp en de dweil. Dit keer gelukkig geen lekkage…

De Facebook pagina van Daniëlle Visagie

Milou

Milou

Een paar weken geleden kwam Milou bij mij in de studio. Milou had al een redelijk idee van wat ze wilde. Als voorbereiding was ze al een tijdje druk bezig geweest in de sportschool om haar lichaam goed af te trainen. Hoewel ze zelf nog niet het idee was dat het “klaar” was vond ze het leuk om alvast een keer de studio in te duiken.

Het was voor mij relaxed om met Milou te werken. Ze volgde mijn aanwijzingen goed op, en aan de hand van de gemaakte opnames vertelde ze mij wat ze net graag een beetje anders wilde. Samen werkten we naar een resultaat waar we beide tevreden over konden zijn. Hieronder staan een aantal afbeeldingen van Milou die ik met toestemming van haar met jullie mocht delen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Spetters

Spetters

Vaak heb ik al wat langer ideeën waar ik mee rondloop. Concepten die ik graag wil uitwerken maar die nogal wat voorbereiding nodig hebben. Ik werk graag met water en heb al regelmatig na een middagje ploeteren mijn studio moeten uitdweilen.

Voor dit project had ik een waterbak nodig met ongeveer 80 liter water. Het hoefde niet diep te zijn, maar wel groot. Met een en ander aan PVC pijpen en wat dik zeil moest ik de klus wel kunnen klaren.

De bak werd in elkaar gezet en voorzichtig met water gevuld. In het kader van één zeil is geen zeil had ik twee verschillende zeilen in de bak gelegd. Dat was geen verkeerde gedachte want door het lekken van 1 van de zeilen in combinatie met een werkvloer die toch enigszins afloopt gutste het water aan één kant van de bak over de rand.

Dan sta je in plaats van te fotograferen erg lang te dweilen. Het is best vermoeiend om ongeveer 20 liter water met een dweil op te deppen en in een grote emmer weer uit te wringen. De sportschool kan ik hierdoor voorlopig weer even overslaan.

In de studio beschik ik trouwens ook niet over warm water. Voor het model dus ook een uitdaging, want zelfs een bak van drie centimeter diep in combinatie met het gespetter zorgt er toch al snel voor dat je enorm afkoelt.

Om te voorkomen dat het gespetter mijn studiolampen, muren of andere zaken die niet zo goed tegen vocht kunnen, waaronder ook stopcontacten had ik aan het plafond ook doorzichtig afdekfolie gehangen. Nu heb je afdekfolie, en afdekfolie. Ik had de variant die bij de minste aanraking scheurt.

Tijdens het klaarzetten van alle middelen en hulpmiddelen in de studio ging er dan ook zo nu en dan wat gevloek door de ruimte. Gelukkig zet ik altijd eerst alles klaar alvorens het model arriveert zodat ik mij lekker kan laten gaan als dingen niet gaan zo als ik wil dat ze moeten gaan.

En dan na een kort “Zen” momentje mocht mijn model plaatsnemen in de waterbak waarna het gespetter kon beginnen…
Hieronder nog enkele foto’s uit de serie:

  • 20170206-007
  • 20170206-008
  • 20170206-015
  • 20170206-018
  • 20170206-025
  • 20170206-030
  • 20170206-035
  • 20170206-066

En terwijl het model alweer onderweg naar huis was onder het genot van de heetste stand van de verwarming in haar auto, mocht ik nog een behoorlijke tijd opruimen en dweilen. Heel veel dweilen.

Veerle

Eind februari had ik een afspraak met Veerle en Danielle. Veerle wilde graag een fotoshoot, maar dan geen alledaagse, maar iets speciaals. Samen met Danielle, de visagiste lieten we een paar dagen voor de shoot al wat ideetjes de revue passeren.
Voordat Veerle en Danielle naar de studio kwamen had ik al een basis opstelling klaargezet en de kachel aangemaakt. Danielle begon met het opzetten van een basis make-up, en het stijlen van het haar van Veerle.

Daarna was het mijn beurt om in actie te komen. We begonnen met wat poses die wel wat van de elasticiteit van het lichaam vereisen. Veerle was een droommodel. Ze luisterde goed naar de aanwijzingen en vond het niet erg om moeilijke houdingen keer op keer in te nemen om zo uiteindelijk tot het gewenste resultaat te komen.

Een kleine greep uit de foto’s van die middag:

  • Veerle
  • Veerle
  • Veerle
  • Veerle
  • Veerle
  • Veerle

Als de shoot er zich voor leent wil ik zo nu en dan ook met een camera die is omgebouwd voor het infrarood spectrum een paar foto’s maken. Het eindresultaat is niet altijd 100% te voorspellen maar een aantal van de foto’s van die middag vind ik zelf bijzonder geslaagd.

  • Veerle
  • Veerle
  • Veerle

Hoewel Veerle de volgende dag waarschijnlijk niet makkelijk heeft kunnen lopen vanwege de spierpijn gaat het er tijdens zo’n shoot niet alleen serieus aan toe. Voor mij moet een fotoshoot vooral leuk zijn waarbij we als team van fotograaf, model en visagist met veel plezier op terug kunnen kijken. Er valt tijdens zo’n shoot ook best zo nu en dan wat te lachen.

Wil je ook een keer een fotoshoot, vraag naar de mogelijkheden. En als je wilt kan dat professioneel opgemaakt door Danielle van Doornmalen